Powiedzieć, że wszystkie mieszkania z wielkiej płyty są w złym stanie jest wielkim błędem. Na przestrzeni całego okresu PRL-u stosowano różne technologie. Cechą charakterystyczną dla nich wszystkich jest oczywiście podstawowy budulec czyli wielka, żelbetonowa płyta. Istnieją dwa główne systemy w, których powstawały, czyli system otwarty i zamknięty. Pierwszym stosowanym systemem budownictwa wielkopłytowego był system zamknięty, budynki te na wielką skalę budowano w latach 60-tych. Wielką wadą jest to, że ściany wewnętrzne w tym budynku są ścianami nośnymi. Trudno zatem zmieniać układ pomieszczeń, a szkoda bowiem większość mieszkań posiada pokoje o niewielkiej powierzchni. Na dodatek ich rozplanowanie jest bardzo niewygodne. Trzeba jeszcze dodać, że trzeba wydać całkiem sporą sumę na ogrzewanie. Izolacja termiczna jest w opłakanym stanie, jeśli budynek nie był remontowany, nie posiada dodatkowego ocieplenia to koszty za energię będą dość wysokie. Technika budowy systemów zamkniętych, sprawia co więcej, że w mieszkaniach może pojawiać się wilgoć i grzyb.
